Αυτοί που φτιάχνουν κεριά έχουν τελάρα στα οποία τεντώνουν επάνω το φυτίλι σε ίσες αποστάσεις και μετά αρχίζουν να βουτάνε ολόκληρό το τελάρο σε λιωμένο κερί. Κάθε βούτηγμα πρέπει να απέχει από το άλλο κάποιο χρονικό όριο τόσο ώστε να έχει κρυώσει η προηγούμενη στρώση του κεριού. Το βούτηγα γίνεται φυσικά για μιά στιγμή. Τώρα φυσικά αν θέλεις να κάνεις μόνος σου ένα κερί, ας πούμε να το τοποθετήσεις σε ένα ποτήρι παίρνεις το φυτίλι, του βάζεις ένα μικρό βάρος στην μία άκρη (κάτι που να μην λιώνει - πετρούλα - μέταλλο) και με κάποιο τρόπο φροντίζεις να το τοποθετήσεις στο μέσω του ποτηριού ώστε να αιωρείται σχεδόν. Μετά ρίχνεις το λιωμένο κερί και το αφήνεις να κρυώσει. Το κερί όσο κρυώνει θα δείς οτι συρικώνεται και ίσως να χρειαστείς να συμπληρώσεις λίγο ακόμη γιατί θα σου αφήσει σε κάποια σημεία κενά. Πρέπει ακόμη να προσέξεις το μέγεθος του φυτιλιού. Δηλαδή ανάλογα με το πάχος του φυτιλιού καίγεται και το κερί. Ένα πολύ χοντρό φυτίλι θα καίει γρήγορα το κερί αλλά θα βγάζει πολύ καπνό. Ένα πολύ λεπτό θα το καίει αργά και θα δημιουργεί λίμνες με λιωμένο κερί και στην περίπτωση που δεν είναι σε ποτήρι αλλά σαν λαμπάδα θα στάζει συνέχεια. Αν χρησιμοποιήσεις παραφίνη δεν υπάρχει πρόβλημα σε ποιά θερμοκρασία θα λιώσει αλλά αν έχεις πραγματικό κερί από μέλισσες τότε πρέπει να προσέξεις να το λιώσεις σιγά σιγά γιατί σκουραίνει το χρώμα του. Υπάρχουν δύο τρόποι για να λιώσεις στο σπίτι το κερί. Ο ένας τρόπος είναι με το μπέν μαρί. Δηλαδή κατσαρόλα μέσα στην κατσαρόλα. Η εξωτερική έχει νερό που είναι πάνω στην φωτιά και η εσωτερική έχει το κερί και παίρνει από το νερό ομοιόμορφα θερμότητα. Ο δεύτερος τρόπος είναι να λιώσεις περίπου το ένα τρίτο του συνολικού όγκου του κεριού κατευθείαν επάνω στην φωτιά και μετά να ρίξεις τα στερεά κομμάτια μέσα και αυτά θα λιώσουν από την ήδη υπάρχουσα θερμότητα. Καλή επιτυχία
